Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (American Psychological Association) jest największą naukową i profesjonalną organizacją psychologiczną w Stanach Zjednoczonych. Jest największą na świecie organizacją zrzeszającą psychologów, jej szeregi liczą ponad 137 tys. badaczy, nauczycieli, klinicystów i studentów psychologii.
W swojej rezolucji APA adresuje się do swoich członków, psychologów, i z uwagi na to w kontekście psychoterapii słowo “psycholog” zostało kilkukrotnie użyte zamiennie ze słowem “psychoterapeuta”. Należy rozumieć, że tekst dotyczy psychoterapii prowadzonej przez psychoterapeutów.
Materiał został oryginalnie opublikowany po angielsku jako American Psychological Association. (2012). Resolution on the Recognition of Psychotherapy Effectiveness – Approved August 2012. Retrieved from http://www.apa.org/about/policy/resolution-psychotherapy.aspx
Copyright © 2012 by the American Psychological Association. Przetłumaczone, zaadaptowane i powielone za pozwoleniem. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne nie ponosi odpowiedzialności za dokładność tłumaczenia. Tłumaczenie nie może być powielane ani rozpowszechniane bez pisemnej zgody APA.
This material originally appeared in English as American Psychological Association. (2012). Resolution on the Recognition of Psychotherapy Effectiveness – Approved August 2012. Retrieved from http://www.apa.org/about/policy/resolution-psychotherapy.aspx. Copyright © 2012 by the American Psychological Association. Translated and reproduced [or Adapted] with permission. The American Psychological Association is not responsible for the accuracy of this translation. This translation cannot be reproduced or distributed further without prior written permission from the APA.
Rezolucja o Uznaniu Skuteczności Psychoterapii — przyjęta w sierpniu 2012
Uznanie Skuteczności Psychoterapii 1
Wprowadzenie
Rada przegłosowała przyjęcie następującej Rezolucji o Uznaniu Skuteczności Psychoterapii oraz oparcie na niej kierunku działań APA.
Zważywszy, że: psychoterapia opiera się na sojuszu terapeutycznym pomiędzy terapeutą a klientem/pacjentem, który to sojusz składa się z więzi pomiędzy psychologiem a pacjentem/klientem oraz zgody co do celów i zadań leczenia (Cuijpers, et al., 2008, Lambert, 2004; Karver, et al., 2006; Norcross, 2011; Shirk & Karver, 2003; Wampold, 2007);
Zważywszy, że: psychoterapia (indywidualna, grupowa i par/rodzinna) jest skonstruowana w taki sposób, by zapewniała osłabienie objawów i zmianę osobowościową, zmniejszała epizody nawrotu objawów, polepszała jakość życia, promowała przystosowawcze funkcjonowanie w pracy / szkole i w związkach, zwiększała prawdopodobieństwo dokonywania korzystnych życiowych wyborów i oferowała inne korzyści, płynące ze współpracy pomiędzy pacjentem/klientem apsychologiem (American Group Psychotherapy Association, 2007; APA Task Force on Evidence-Based Practice, 2006; Burlingame, et al., 2003; Carr, 2009a, 2009b; Kosters, et al., 2006; Shedler, 2010, Wampold, 2007, 2010);
Definicje
Zważywszy, że: praktyka oparta na dowodach w psychologii oznacza “połączenie najlepszych dostępnych wyników badań z doświadczeniem klinicznym w kontekście osobistych cech pacjenta, jego kultury i preferencji”(APA Task Force on Evidence Based Practice, 2006, p. 273);
Zważywszy, że: robocza definicja Psychoterapii jest następująca: “Psychoterapia to zastosowanie, za wiedzą i zgodą, metod klinicznych i wpływu osobistego wywodzących się z uznanych zasad psychologicznych w celu pomocy ludziom w zmianie ich zachowań, przekonań, emocji i/lub innych osobistych cech w kierunku, który osoba poddająca się psychoterapii uważa za odpowiedni” (Norcross, 1990, p. 218–220 );
Zważywszy, że: robocza definicja Leczenia jest następująca: Leczenie, w rozumieniu użycia w kontekście Służby Zdrowia, odnosi się do każdego procesu, w którym wykwalifikowany specjalista z obszaru zdrowia świadczy pomoc opartą na swojej wiedzy i umiejętnościach zawodowych osobie, która ma problem dający się opisać w kategoriach “zdrowia” lub “choroby”. W przypadku zdrowia w obszarze “umysłu” lub “zachowania”, okoliczności skłaniające do poszukiwania “leczenia” obejmują problemy życiowe, występowanie oddzielnych objawów dających się rozpoznać jako związane z chorobą lub dolegliwością, oraz problemy z dostosowaniem w sytuacjach międzyludzkich. Leczenie składa się z wszelkich działań lub usług świadczonych przez rzetelnego specjalistę z obszaru zdrowia w celu skorygowania problemu czy zmiany lub polepszenia stanu (Beutler, 1983; Frank, 1973);
Badania nad Skutecznością
Zważywszy, że: rezultaty psychoterapii są następująco opisane w badaniach: panuje szeroko rozpowszechniona zgoda co do tego, że ogólne lub statystyczne rezultaty psychoterapii są znaczące i rozległe, (Chorpita et al., 2011; Smith, Glass, & Miller, 1980; Wampold, 2001). Te rozległe rezultaty są dość stałe niezależnie od większości warunków diagnostycznych, przy czym na ich zmienność większy wpływ ma ogólna głębokość zaburzenia aniżeli rodzaj diagnozy — to znaczy, różnice w skuteczności są bardziej wynikiem właściwości pacjenta takich jak np. chroniczność, złożoność, wsparcie społeczne i intensywność zaburzenia, oraz czynników związanych z klinicystą lub kontekstem leczenia, nie zaś określonych diagnoz czy “rodzaju” stosowanej terapii (Beutler, 2009; Beutler & Malik, 2002a, 2002b; Malik & Beutler, 2002; Wampold, 2001);
Zważywszy, że: w porównaniu z leczeniem farmakologicznym, rezultaty psychoterapii zazwyczaj utrzymują się dłużej oraz nie wymagają dodatkowych cykli leczenia. Przykładowo, w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych, klienci/pacjenci psychoterapii uzyskują zasób różnorodnych umiejętności, których używają po zakończeniu terapii i ogólnie ich stan może się nadal poprawiać po zakończeniu leczenia (Hollon, Stewart, & Strunk, 2006; Shedler, 2010);
Zważywszy, że: w przypadku większości zaburzeń psychicznych, wyniki ścisłych badań klinicznych wykazały, że różnorodne psychoterapie są skuteczne u dzieci, dorosłych i osób starszych. Ogólnie, wyniki tych badań zostały uznane przez ekspertów za pokazujące rozległe dobroczynne skutki psychoterapii w porównaniu z brakiem leczenia, co potwierdza skuteczność psychoterapii w różnych warunkach i formatach (Beutler, 2009; Beutler, et al., 2003; Lambert & Ogles, 2004; McMain & Pos, 2007; Shedler, 2010; Thomas & Zimmer-Gembeck, 2007; Verheul & Herbrink, 2007; Wampold, 2001). Wyniki grupy otrzymującej psychoterapię i grupy nie poddanej psychoterapii różniły się znacząco, natomiast wyniki grup poddawanych różnym formom psychoterapii zazwyczaj były zbliżone. Badania te opisują również sposoby polepszenia różnych form psychoterapii poprzez zwrócenie uwagi na dopasowanie interwencji do szczególnych potrzeb pacjenta (Castonguay & Beutler, 2006; Miklowitz, 2008; Norcross, 2011);
Zważywszy, że: Wyniki porównań form psychoterapii często wykazują, że różnice są względnie nieistotne, a czynniki kontekstowe i związane z relacją [psychoterapeutyczną] często pośredniczą lub moderują ostateczny rezultat. Te wyniki sugerują, że (1) najbardziej ugruntowane i ustrukturowane psychoterapie są w przybliżeniu tak samo skuteczne i (2) na wynik psychoterapii wpływają właściwości pacjenta i psychoterapeuty, których zwykle nie ujmuje ani diagnoza pacjenta, ani stosowanie określonego podejścia psychoterapeutycznego (Castonguay & Beutler, 2006; Livesley, 2007; Norcross, 2011);
Zważywszy, że: w badaniach mierzących skuteczność psychoterapii klienci często relacjonują, że polepszenie uzyskane wskutek terapii nie tylko utrzymuje się, ale w dalszym ciągu narasta po zakończeniu terapii, co jest widoczne w zwiększeniu rezultatu wykazanym w badaniu follow-up (Abbass, et al., 2006; Anderson & Lambert, 1995; De Maat, et al., 2009; Grant, et al., 2012; Leichsenring & Rabung, 2008; Leichsenring, et al., 2004; Shedler, 2010);
Zważywszy, że: badania wykorzystujące strategię punktu odniesienia pozwoliły ustalić, że psychoterapia świadczona w normalnym postępowaniu leczniczym jest równie skuteczna, jak psychoterapia świadczona w próbach klinicznych (Minami, et al., 2008; Minami, et al., 2009; Minami & Wampold, 2008; Nadort, et al., 2009; Wales, Palmer, & Fairburn, 2009);
Zważywszy, że: wyniki badań pokazują, że psychoterapia jest skutecznym leczeniem, po którym większość klientów/pacjentów doświadczających stanów takich jak depresja czy zaburzenia lękowe osiąga lub odzyskuje, po względnie krótkim okresie leczenia, poziom funkcjonowania typowy dla dobrze funkcjonujących jednostek w ogólnej populacji (Baldwin, et al., 2009; Minami, et al., 2009; Stiles, et al., 2008; Wampold & Brown, 2005);
Zważywszy, że: kontynuowane będą badania mające na celu zidentyfikowanie czynników powodujących zmiany w psychoterapii, a rezultaty tych badań zostaną udostępnione klinicystom, by ci mogli podejmować lepsze decyzje (Gibbon, et al., 2010; Kazdin, 2008);
Zważywszy, że: w celu dalszego polepszania jakości usług z zakresu zdrowia psychicznego, kontynuowane będą badania nad sposobami powstawania zarówno pozytywnych, jak i być może negatywnych skutków psychoterapii — związanymi z technikami, cechami klienta/pacjenta, cechami terapeuty, lub pewną kombinacją powyższych (Barlow, 2010; Dimidjian & Hollon, 2010; Duggan & Kane, 2010; Haldeman, 1994; Wilson, Grilo, & Vitousek, 2007);
Skuteczność a Polityka Służby Zdrowia
Zważywszy, że: psychoterapia daje porównywalne lub lepsze rezultaty, co wiele metod farmakologicznych przy takim samym stanie pacjenta, niezależnie od grupy wiekowej (tj. dzieci, dorośli, osoby starsze), jak i przy rozmaitych zaburzeniach psychicznych, a zarazem część metod farmakologicznych ma wiele szkodliwych skutków ubocznych i jest relatywnie droga w porównaniu z kosztami psychoterapii (Barlow, 2004; Barlow, Gorman, Shear, & Woods, 2000; Hollon, Stewart, & Strunk, 2006; Imel, McKay, Malterer, & Wampold, 2008; Mitte, 2005; Mitte, Noack, Steil, & Hautzinger, 2005; Robinson, Berman, & Neimeyer, 1990; Rosenthal, 1990; Walkup, et al., 2008; Wampold, 2007, 2010);
Zważywszy, że: zasadnicza część prac naukowych (np., Henggeler & Schaeffer, 2010; Roberts, 2003; Walker & Roberts, 2001; Weisz et al., 2005) udokumentowała skuteczność psychoterapii w zakresie problemów dotykających dzieci i nastolatki;
Zważywszy, że: rozległe wieloośrodkowe badania jak również metaanalizy wykazały, że odbycie psychoterapii obniża całkowite użycie i koszt środków medycznych (Chiles, Lambert, & Hatch, 2002; Linehan, et al., 2006; Pallak, Cummings, Dorken, & Henke, 1995). Co więcej, koszt leczenia pacjentów z diagnozą zaburzenia psychicznego którzy odbyli leczenie był o 17% zmniejszony w porównaniu z kosztem zwiększonym o 12.3% u pacjentów, których zaburzenia psychiczne nie były leczone (Chiles, Lambert, & Hatch, 2002);
Zważywszy, że: rosnąca liczba dowodów pokazuje, że psychoterapia jest opłacalna, obniża dysfunkcje, zapadalność na zaburzenia oraz śmiertelność, poprawia funkcjonowanie w pracy, obniża ilość hospitalizacji psychiatrycznych, a czasami też prowadzi do zmniejszenia ilości zbędnych zabiegów medycznych lub chirurgicznych, również w przypadkach osób z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi (Dixon-Gordon, Turner, & Chapman, 2011; Lazar & Gabbard, 1997). Skuteczne modele włączania medycyny behawioralnej do podstawowej opieki zdrowotnej wykazały 20–30% zmniejszenie kosztów medycznych powyżej kosztu opieki psychologicznej lub behawioralnej (Cummings, et al., 2003). Dodatkowo, leczenie psychologiczne w postaci sesji w małych grupach owocowało dla osób chronicznie chorych zaoszczędzeniem 10$ kosztów medycznych na każdy wydany 1$ (Lorig, et al., 1999);
Zważywszy, że: związek pomiędzy zdrowiem psychicznym i fizycznym jest poparty przez silne dowody naukowe, a rosnąca liczba modeli i programów wspiera skuteczne włączanie leczenia psychoterapeutycznego do systemu podstawowej opieki zdrowotnej (Alexander, Arnkoff, & Glass, 2010; Felker, et al., 2004; Roy-Byrne, et al., 2003). Rzeczywiście, wcześnie włączone leczenie zdrowia psychicznego zawierające psychoterapię zmniejsza całkowite koszty medyczne, upraszcza i umożliwia lepszy dostęp do odpowiednich usług i opieki osobom potrzebującym, oraz ułatwia poszukiwanie leczenia;
Zważywszy, że: z powodu skutków ubocznych leków oraz cech osobistych, wiele osób przedkłada psychoterapię ponad leczenie farmakologiczne, oraz że pacjent bardziej wspiera leczenie, gdy może sam wybrać jego rodzaj (Deacon & Abramowitz, 2005; Paris, 2008; Patterson, 2008; Solomon et al., 2008; Vocks et al., 2010). Badania pokazują istnienie bardzo wysokich kosztów ekonomicznych związanych z wysokim poziomem zaprzestawania brania leków antydepresyjnych i nie przestrzegania zasad leczenia (Tournier, et al., 2009), prawdopodobnie więc psychoterapia jest na dłuższą metę bardziej oszczędną metodą leczenia (Cuijpers, et al., 2010; Hollon, et al., 2005; Pyne, et al., 2005);
[…]
ZATEM: Uznaje się, że psychoterapia, jako praktyka lecznicza oraz profesjonalna usługa, jest skuteczna i przynosi oszczędności. Kontrolowane badania, jak i praktyka kliniczna pokazują, że psychoterapia przynosi znaczne korzyści osobom potrzebującym usług z zakresu zdrowia psychicznego, znacznie przekraczające korzyści innego leczenia, nie zawierającego psychoterapii. W konsekwencji, psychoterapia powinna być włączona w system opieki zdrowotnej jako ugruntowana praktyka oparta na dowodach naukowych.
Dalej Uchwala się, że APA wzmocni swoje wysiłki w powszechnym edukowaniu o skuteczności psychoterapii; wspieraniu wszelkich dążeń do mocniejszego uznania psychoterapii w przepisach systemu służby zdrowia; pomocy w zagwarantowaniu, że linia programowa systemy ochrony zdrowia zwiększy dostępność psychoterapii, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb grup społecznych mających ograniczony dostęp do usług oraz kładąc nacisk na łączenie badań i praktyki klinicznej; oraz we wspieraniu dążeń zmierzających do pozyskiwania środków.
Dalej Uchwala się, że APA zachęca do kontynuowania i rozwijania badań porównawczych nad skutecznością i efektywnością psychoterapii.
1Jako że oświadczenia o skuteczności psychoterapii muszą być ścisłe, a zarazem ogólne w stopniu typowym dla dokumentów prawnych, badania nie objęły w takim samym stopniu wszystkich czynników, które wzmacniają lub osłabiają tę skuteczność. Pełne objaśnienie wpływu poszczególnych zmiennych oraz stanu badań nad poszczególnymi czynnikami działającymi w psychoterapii wykracza poza zakres tego dokumentu. Odnośniki do badań przy każdym stwierdzeniu dostarczają informacji o zakresie, ograniczeniach i implikacjach dla praktyki psychoterapeutycznej oraz identyfikują okoliczności terapeutyczne, w których, jak wykazują badania, psychoterapia jest wyraźnie skuteczna. Przykłady takich istotnych czynników to m.in. cechy osobiste klienta/pacjenta, cechy osobiste klinicysty, czynniki związane z kontekstem, rodzaj i ostrość diagnozy, etap rozwojowy oraz czynniki związane z różnorodnością takie jak rasa, pochodzenie etniczne, płeć, orientacja seksualna czy niepełnosprawność (Bernal, Jimenez-Chafey, & Domenech Rodriguez, 2009; Curry, Rohde, Simons, Silva, Vitiello, Kratochvil, et al., 2006; Hinshaw, 2007; Kazdin, 2007; Kocsis, Leon, Markowtiz, Manber, Arnow, Klein, & Thase, 2009; McBride, Atkison, Quilty, & Bagby, 2006; Miklowitz, Axelson, George, Taylor, Schneck, Sullivan, et al., 2009; Ollendick, Jarrett, Grills-Taquechel, Hovey, & Wolff, 2008).
Literatura
Abbass, A., Kisely, S., & Kroenke, K. (2006). Short-term psychodynamic psychotherapy for somatic disorders: Systematic review and meta-analysis of clinical trials.Psychotherapy and Psychosomatics, 78, 265–274. DOI: 10.1159/000228247
Alexopoulos G.S., Raue, P., Kiosses, D.N., Mackin, R.S., Kanellopoulos, D., McCulloch C., & Areán, P.S. (2011). Problem solving therapy and supportive therapy in older adults with major depression and executive dysfunction: Effect on disability.Archives of General Psychiatry, 63, 33–41. DOI: 10.1001/archgenpsychiatry.2010.177
Alexander, C.L., Arnkoff, D.B., & Glass, C.R. (2010). Bringing psychotherapy to primary care.Clinical Psychology: Science and Practice, 17, 191–214. DOI: 10.1111/j.1468–2850.2010.01211.x
Ali, A., Hawkins, R.L., & Chambers, D.A. (2010). Recovery from depression for clients transitioning out of poverty.American Journal of Orthopsychiatry, 80, 26–33. DOI: 10.1111/j.1939–0025.2010.01004.x
American Group Psychotherapy Association (AGPA, 2007).Practice guidelines for group psychotherapy. New York: American Group Psychotherapy Association.
American Psychological Association (APA). (2004). Guidelines for psychological practice with older adults.American Psychologist, 59, 236–260.
Anderson, E.M., & and Lambert, M.J. (1995). Short-term dynamically oriented psychotherapy: A review and meta-analysis.Clinical Psychology Review, 15, 503–514. DOI: 10.1016/0272–7358(95)00027‑M
APA Task Force on Evidence-Based Practice. (2006). Evidence-based practice in psychology.American Psychologist, 61, 271–285. DOI: 10.1037/0003–066X.61.4.271
Areán, P.A., Ayalon, L., Hunkeler, E.M., Tang, L., Unutzer, J., Lin, E., Harpole, L., Williams, & J., Hendrie, H. (2005a). Improving depression care in older minority primary care patients.Medical Care, 43, 381–390. DOI: 10.1097/01.mlr.0000156852.09920.b1
Areán, P.A., Gum, A., McCulloch, C.E., Bostrom, A., Gallagher-Thompson, D., & Thompson, L. (2005b). Treatment of depression in low-income older adults. Psychological Aging, 20, 601–609. DOI: 10.1037/0882–7974.20.4.601
Areán, P.A., Gum, A.M., Tang, L., & Unutzer, J. (2007). Service use and outcomes among elderly persons with low incomes being treated for depression. Psychiatric Services, 58, 1057–1064. DOI: 10.1176/appi.ps.58.8.1057
Areán, P.A., Raue, P., Mackin, R.S., Kanellopoulos, D., McCulloch, C., & Alexopoulos, G.S. (2010). Problem-solving therapy and supportive therapy in older adults with major depression and executive dysfunction.American Journal of Psychiatry, 167, 1391- 1398. DOI: 10.1176/appi.ajp.2010.09091327
Arnold, M. (2008). Polypharmacy and older adults: A role for psychology and psychologists.Professional Psychology Research and Practice, 9(3), 283–289.
Baldwin, S.A., Berkeljon, A., Atkins, D.C., Olsen, J.A., & Nielsen, S.L. (2009). Rates of change in naturalistic psychotherapy: Contrasting dose-effect and good-enough level models of change.Journal of Consulting and Clinical Psychology, 77, 203–211. DOI: 10.1037/a0015235
Barlow, D.H. (2004). Psychological treatments.American Psychologist, 59, 869–878. DOI: 10.1037/0003–066X.59.9.869
Barlow, D.H. (2010). Negative effects from psychological treatments: A perspective.American Psychologist, 65, 13–20. DOI: 10.1037/a0015643
Barlow, D.H., Gorman, J.M., Shear, M.K., & Woods, S.W. (2000). Cognitive behavioral therapy, imipramine, or their combination for panic disorder: A randomized controlled trail.Journal of the American Medical Association, 283, 2529–2536. DOI: 10.1001/jama.283.19.2529
Bedi, N., Chilvers, C., Churchill, R., Dewey, M., Duggan, C., Feilding, K., et al. (2000). Assessing effectiveness of treatment of depression in primary care: Partially randomized preference trial.British Journal of Psychiatry, 177, 312–318. DOI: 10.1192/bjp.177.4.312
Belle, D., & Doucet, J. (2003). Poverty, inequality, and discrimination.Psychology of Women Quarterly, 27, 101–113. DOI: 10.1111/1471–6402.00090
Bernal, G., Jimenez-Chafey, M.I., & Domenech Rodriguez, M.M. (2009). Cultural adaptation of treatments: A resource for considering culture in evidence-based practice.Professional Psychology: Research and Practice, 40, 361–368. DOI: 10.1037/a0016401
Beutler, L.E. (1983). Eclectic psychotherapy: A systematic approach. New York: Pergamon Press.
Beutler, L.E. (2009). Making science matter in clinical practice: Redefining psychotherapy. Clinical Psychology: Science and Practice, 16, 301–317. DOI: 10.1111/j.1468–2850.2009.01168.x
Beutler, L.E. & Malik, M.L. (2002a) (Eds.), Rethinking the DSM (3–16). Washington, D.C.: American Psychological Association.
Beutler, L.E. & Malik, M.L. (2002b). Diagnosis and Treatment Guidelines: The Example of Depression. In L.E. Beutler & M.L. Malik (Eds),Rethinking the DSM (251–278). Washington, D.C.: American Psychological Association.
Beutler, L.E., Malik, M.L. Alimohamed, S., Harwood, T.M., Talebi, H., & Nobel, S. (2003) Therapist variables. In M.J. Lambert (Ed.),Handbook of psychotherapy and behavior change (5th ed., 227–306). New York: John Wiley & Sons.
Burlingame, G.M., Fuhriman, A., & Mosier, J. (2003). The differential effectiveness of group psychotherapy: A meta-analytic perspective.Group dynamics: Theory, research & practice, 2, 101–117. DOI: 10.1037/1089–2699.7.1.3
Butler, C., O\\\\\\‘Donovan, A., & Shaw, E. (Eds.) (2010). Sex, sexuality, and therapeutic practice: A manual for therapists and trainers. New York, NY, US: Routledge/Taylor & Francis.
Cabral, R.R., & Smith, T,B. (2011). Racial/ethnic matching of clients and therapists in mental health services: A meta-analytic review of preferences, perceptions, and outcomes.Journal of Counseling Psychology, 58, 537–554. DOI: 10.1037/a0025266
Castonguay, L.G. & Beutler, L.E. (2006).Principles of therapeutic change that work. New York Oxford University Press.
Carr, A. (2009a). The effectiveness of family therapy and systemic interventions for adult-focused problems,Journal of Family Therapy, 31, 46–74. DOI: 10.1111/j.1467–6427.2008.00452.x
Carr, A. (2009b). The effectiveness of family therapy and systemic interventions for child-focused problems.Journal of Family Therapy, 31, 3–45. DOI: 10.1111/j.1467–6427.2008.00451.x
Chambless, D.L., Baker, M.J., Baucom, D.H., Beutler, L.E., Calhoun, K.S., & Daiuto, A. (1998). Update on empirically validated therapies, II.The Clinical Psychologist, 51, 3–16. DOI: 10.1037//0022–006X.66.1.53
Chiles, J.A., Lambert, M.J., & Hatch, A.L. (2002). Medical cost offset: A review of the impact of psychological interventions on medical utilization over the past three decades. In N. A. Cummings, W.T. O’ Donohue, & K.E. Ferguson (Eds.),The impact of medical cost offset on practice and research. Reno, NV: Context Press.
Chorpita, B. F., Daleiden, E. L., Ebesutani, C., Young, J., Becker, K. D., Nakamura, B. J., Phillips, L., Ward, A., Lynch, R., Trent, L., Smith, R. L., Okamura, K. and Starace, N. (2011), Evidence-Based Treatments for Children and Adolescents: An Updated Review of Indicators of Efficacy and Effectiveness. Clinical Psychology: Science and Practice, 18: 154–172. doi: 10.1111/j.1468–2850.2011.01247.x
Cuijpers, P., van Straten, A., Andersson, G., & van Oppen, P. (2008). Psychotherapy for depression in adults: A meta-analysis of comparative outcome studies. Journal of Consulting & Clinical Psychology, 76, 909–922. DOI: 10.1037/a0013075
Cuijpers, P., van Straten, A., Hollon, S.D., & Andersson, G. (2010). The contribution of active medication to combined treatments of psychotherapy and pharmacotherapy for adult depression: A meta-analysis.Acta Psychiatrica Scandinavica, 121, 415–423. DOI: 10.1111/j.1600–0447.2009.01513.x
Cuijpers, P., van Straten, A., & Smit, F. (2006). Psychological treatment of late-life depression: A meta-analysis of randomized clinical trials. International Journal of Geriatric Psychiatry, 21, 1139–1149. DOI: 10.1002/gps.1620
Cummings, N.A., O’Donahue, W.T., & Ferguson, K.E. (Eds.) (2003).Behavioral health in primary care: Beyond efficacy to effectiveness. Cummings Foundation for Behavioral Health: Health utilization and cost series (Vol. 6). Reno, NV: Context Press.
Curry, J., Rohde, P., Simons, A., Silva, S., Vitiello, B., Kratochvil, C., Reinecke, M., Feeny, N., Wells, K., Pathak, S., Weller, E., Rosenberg, D., Kennard, B., Robins, M., Ginsburg, G., & March, J. (2006). Predictors and moderators of acute outcome in the Treatment for Adolescents with Depression Study (TADS).Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 45, 1427–1439. DOI: 10.1097/01.chi.0000240838.78984.e2___
Deacon, B. J., & Abramowitz, J. S. (2005). Patients\\\\\\’ perceptions of pharmacological and cognitive-behavioral treatments for anxiety disorders.Behavior Therapy, 36, 139–145. doi:10.1016/S0005-7894(05)80062–0
de Maat, S., de Jonghe, F., Schoevers, R., & Dekker, J. (2009). The effectiveness of long-term psychoanalytic therapy: A systematic review of empirical studies.Harvard Review of Psychiatry, 17, 1–23. DOI: 10.10880/16073220902742476
Dimidjian, S., & Hollon, S.D. (2010). How would we know if psychotherapy were harmful? American Psychologist, 65, 21–33. DOI: 10.1037/a0017299
Dixon-Gordon, K.L., Turner, B.J., & Chapman, A.L. (2011).Psychotherapy for personality disorders. International Review of Psychiatry, 23, 292–302. DOI: 10.3109/09540261.2011.586992
Duggan, C., & Kane, E. (2010). Developing a national institute of clinical excellence and health guideline for antisocial personality disorder.Personality & Mental Health, 4, 3–8. DOI: 10.1002/pmh.109
Felker, B.L., Barnes, R.F., Greenberg, D.M., Chancy, E.F., Shores, M.M., Gillespie-Gateley, L., Buike, M.K., & Morton, C.E. (2004). Preliminary outcomes from an integrated mental health primary care team.Psychiatric Services, 55, 442–444. DOI: 10.1176/appi.ps.55.4.442
Fisch, M. (2004). Treatment of depression in cancer.Journal of the National Cancer Institute Monographs, 32, 105–111. DOI: 10.1093/jncimonographs/lgh011
Frank, J.D. (1973).Persuasion and healing: A comparative study of psychotherapy (rev. ed.). Baltimore: The Johns Hopkins University Press.
Gibbon, S., Duggan, C., Stoffers, J., Huband, N., Vollm, B.A., Ferriter, M., et al. (2010). Psychological interventions for antisocial personality disorder. Cochrane Database of Systematic Reviews, 16, np. DOI: 10.1002/14651858.CD007668.pub2
Gilbody, S., Bower, P., Flethcer, J., Richards, D., & Sutton, A.J. (2006). Collaborative care for depression: A cumulative meta-analysis and review of longer term outcomes.Archives of Internal Medicine, 166, 2314–2321. DOI: 10.1001/archinte.166.21.2314
Gilman, S.E., Cochran, S.D., Mays, V.M., Hughes, M., Ostrow, D., & Kessler, R.C. (2001). Risk of psychiatric disorders in individuals reporting same-sexual partners in the National Comorbidity Survey.American Journal of Public Health, 91, 933–939. DOI: doi: 10.2105/AJPH.91.6.933
Glickman, N.S. (2009). Adapting best practices in CBT for deaf and hearing persons with language and learning challenges.Journal of Psychotherapy Integration, 19, 354–384. DOI: 10.1037/a0017969
Goodman, L.A., Glenn, C., Bohlig, A., Banyard, V., & Borges, A. (2009). Feminist relational advocacy: Processes and outcomes from the perspective of low income women with depression.The Counseling Psychologist, 37, 848–876. DOI: 10.1177/0011000008326325
Grant, P.M., Huh, G.A., Perivoliotis, D., Solar, N., & Beck, A.T. (2012). Randomized trial to evaluate the efficacy of cognitive therapy for low-functioning patients with schizophrenia.Archives of General Psychiatry, 69, 121–127. DOI: 10.1001/archgenpsychiatry.2011.129
Griner, D. & Smith, T.B. (2006). Culturally adapted mental health interventions: A metaanalytic review.Psychotherapy, 43, 531–548. DOI: 10.1037/0033–3204.43.4.531
Gum, A.M., Areán, P.A., & Bostrom, A. (2007). A. Low-income depressed older adults with psychiatric Comorbidity. Secondary analyses of response to psychotherapy and case management.International Journal of Geriatric Psychiatry, 22, 124–130. DOI: 10.1002/gps.1702
Gum, A.M., Areán, P.A., Hunkeler, E., Tang, L., Katon, W., Hitchcock, P., et al. (2006). Depression treatment preferences in older primary care patients. Gerontologist, 46, 14–22. DOI: 10.1093/geront/46.1.14
Haldeman, D.C. (1994). The practice and ethics of sexual orientation conversion therapy.Journal of Consulting and Clinical Psychology, 62, 221–227. DOI: 10.1037//0022–006X.62.2.221
Henggeler, S.W., & Schaeffer, C.M. (2010). Treating serious emotional and behavioural problems using multisystemic therapy.Australian and New Zealand Journal of Family Thearpy, 31, 149–164. DOI: 10.1375/anft.31.2.149
Hibbard, M., Grober, S., Gordon, W., & Aletta, E. (1990). Modification of cognitive psychotherapy for the treatment of post-stroke depression.The Behavior Therapist, 13 (1), 15–17.
Himelhoch, S., Medoff, D.R., & Oyeniyi, G. (2007). Efficacy of group psychotherapy to reduce depressive symptoms among HIV-infected individuals: A systematic review and meta-analysis.AIDS Patient Care and STDs, 21, 732–739. DOI: 10.1089/apc.2007.0012
Hollon, S.D., Stewart, M.O., & Strunk, D. (2006). Enduring effects for cognitive behavior therapy in the treatment of depression and anxiety.Annual Review of Psychology, 57, 285–315. DOI: 10.1146/annurev.psych.57.102904.190044
Hollon, S.D., DeRubeis, R.J., Shelton, R.C., Amsterdam, J.D., Salomon, R.M., O’Reardon, J.P., & Hinshaw, S.P. (2007). Moderators and mediators of treatment outcome for youth with ADHD: Understanding for whom and how interventions work.Ambulatory Pediatrics, 7, 91–100. DOI: 10.1016/j.ambp.2006.04.012___
Horrell, S.C.V. (2008). Effectiveness of cognitive-behavioral therapy with adult ethnic minority clients: A review.Professional Psychology: Research and Practice, 39, 160–168. DOI: 10.1037/0735–7028.39.2.160
Huey, S.J. Jr., & Polo, A.J. (2008). Evidence-based psychosocial treatments for ethnic minority youth.Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology, 37, 262–301. DOI: 10.1080/15374410701820174
Huey, S.J. Jr., & Polo, A.J. (2010). Assessing the effects of evidence-based psychotherapies with ethnic minority youths. In J. B. Weisz & A. E. Kazdin (Eds.),Evidence-based psychotherapies for children and adolescents (2nd ed., 451–465). New York: Guilford.
Imel, Z.E., McKay, K.M., Malterer, M.B., & Wampold, B.E. (2008). A meta-analysis of psychotherapy and medication in depression and dysthymia.Journal of Affective Disorders, 110, 197–206. DOI: 10.1016/j.jad.2008.03.018
Karver, M.S., Handelsman, J.B., & Bickman, L. (2006). Meta-analysis of therapeutic relationship variables in youth and family therapy: The evidence for different relationship variables in the child and adolescent treatment outcome literature.Clinical Psychology Review, 26, 50–65. DOI: 10.1016/j.cpr.2005.09.001
Kaslow, N.J., Broth, M.R., Smith, C.O., & Collins, M.H. (2012). Family-based interventions for child and adolescent disorders.Journal of Martial and Family Therapy, 38, 82–100. DOI: 10.1111/j.1752–0606.2011.00257.x
Kazdin, A.E. (2007). Mediators and mechanisms of change in psychotherapy research.Annual Review of Clinical Psychology, 3, 1–27. DOI: 10.1146/annurev.clinpsy.3.022806.091432
Kazdin, A. E. (2008). Evidence-based treatment and practice.American Psychologist, 63, 146–159. DOI: 10.1037/0003–066X.63.3.146
Kazdin, A.E., Hoagwood, K., Weisz, J.R., Hood, K., Kratochwill, T.R., Vargas, L.A., & Banez, G.A. (2010). A meta-systems approach to evidence-based practice for children and adults.American Psychologist, 65, 85–97. DOI: 10.1037/a0017784
Knight, B.G. (2004). Psychotherapy with older adults (3rd edition). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Kocsis, J.H., Leon, A.C., Markowitz, J.C., Manber, R., Arnow, B., Klein, D.N., & Thase, M.E. (2009). Patient preference as a moderator of outcome for chronic forms of major depressive disorder treated with nefazodone, cognitive behavioral analysis system of psychotherapy, or their combination. Journal of Clinical Psychiatry, 70, 354–361. DOI: 10.4088/JCP.08m04371
Kosters, M., Burlingame, G.M., Nachtigall, C., & Strauss, B. (2006). A meta-analytic review of the effectiveness of inpatient group psychotherapy.Group Dynamics: Theory, Research, and Practice, 10, 146–163. DOI: 10.1037/1089–2699.10.2.146
Kurtz, M.M., & Mueser, K.T. (2008). A meta-analysis of controlled research on social skills training for schizophrenia.Journal of Consulting and Clinical Psychology, 76, 491–504. DOI: 10.1037/0022–006X.766.3.491
Lambert, M.J. (Ed.). (2004). Bergin and Garfield’s handbook of psychotherapy and behavior change (4th ed.). New York: Wiley.
Lambert, M.J. (Ed.).Handbook of psychotherapy and behavior change. Wiley: New York.
Lambert, M.J., & Archer, A. (2006). Research findings on the effects of psychotherapy and their implications for practice. In C.D. Goodheart, A.E. Kazdin & R J. Sternberg (Eds.),Evidence –based psychotherapy: Where practice and research meet (111–130). Washington, D.C.: American Psychological Association.
Lambert, J.J., & Ogles, B.M. (2004). The efficacy and effectiveness of psychotherapy. In M.J. Lambert (Ed.),Bergin and Garfield’s handbook of psychotherapy and behavior change (5th ed., 139–193). New York: Wiley.
Lazar, S.G., & Gabbard, G.O. (1997). The cost-effectiveness of psychotherapy.Journal of Psychotherapy Practice and Research, 6, 307–314. DOI: 9292445
Leichsenring, F., & Rabung, S. (2008). Effectiveness of short-term psychodynamic psychotherapy: A meta-analysis.Journal of the American Medical Association, 200, 1551–1565. DOI: 10.1001/jama.300.13.1551
Leichsenring, F., Rabung, S., & Leibing, E. (2004). The efficacy of short-term psychodynamic psychotherapy in specific psychiatric disorders: A meta-analysis. Archives of General Psychiatry, 61, 1208–1216. DOI: 10.1001/jama.290.18.2428
Lin, E.H., Katon, W., Von Korff, M., Tang, L., Williams, J.W., Kroenke, K., et al. (2003). Effect of improving depression care on pain and functional outcomes among older adults with arthritis: A randomized controlled trial. Journal of the American Medical Association, 290, 2428–2429. DOI: 10.1001/jama.290.18.2428
Linehan, M.M., Comtois, K.A., Murray, A.M., Brown, M.Z., Gallop, R.J., Heard, H.L., et al. (2006). Two-year randomized controlled trial and follow-up of dialectical behavior therapy vs therapy by experts for suicidal behaviors and borderline personality disorder.Archives of General Psychiatry, 63, 757–766. DOI: 10.1001/archpsyc.63.7.757
Livesley, W.J. (2007). An integrated approach to the treatment of personality disorder.Journal of Mental Health, 16, 131–148. DOI: 10.1080/09638230601182086
Livneh, H., & Sherwood, A. (2001). Application of personality theories and counseling strategies to clients with physical disabilities.Journal of Counseling & Development, 69, 528–538. DOI: 10.1002/j.1556–6676.1991.tb02636.x
Lorig, K.R., Sobel, D.S., Steward, A.L., Brown, B.W., Bandura, A., Ritter, P., et al. (1999). Evidence suggesting that a chronic disease self-management program can improve health status while reducing hospitalization: A randomized trial.Medical Care, 37, 5–14. DOI: 10.1097/00005650–199901000-00003
Lovett, M.L., Young, P.R., Haman, K.L., Freeman, B.B., & Gallop R. (2005). Prevention of relapse following cognitive therapy vs medications in moderate to severe depression.Archives of General Psychiatry, 62, 417–422. DOI: 406AB7E4BD67CD847C23
Lysaker, H., Glynn, S.M., Wilkniss, S.M., & Silverstein, S.M. (2010). Psychotherapy and recovery from schizophrenia: A review of potential applications and need for future study.Psychological Services, 7, 75–91. DOI: 10:1037/a0019115.
Malik, M.L. & Beutler, L.E. (2002). The emergence of dissatisfaction with the DSM. In L.E. Beutler & M.L. Malik (Eds.),Rethinking the DSM (3–16). Washington, D.C.: American Psychological Association.
McBride, C., Atkinson, L., Quilty, L.C., & Bagby, R.M. (2006). Attachment as moderator of treatment outcome in major depression: A randomized trial of interpersonal psychotherapy versus cognitive behavior therapy. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 74, 1041–0154. DOI: 10.1037/0022–006X.74.6.1041
McMain, S., & Pos, A.E. (2007). Advances in psychotherapy of personality disorders: A research update.Current Psychiatry Reports, 9, 46–52. DOI: 10.1007/s11920-007‑0009‑7
Miklowitz, D.J. (2008). Adjunctive psychotherapy for bipolar disorder: State of the evidence. American Journal of Psychiatry, 165, 1408–1419. DOI: 10.1176/appi.ajp.2008.08040488
Miklowitz, D.J., Axelson, D.A., George, E.L., Taylor, D.O., Schneck, C.D., Sullivan, A.E., Dickinson, M., & Birmaher, B. (2009). Expressed emotion moderates the effects of family-focused treatment for bipolar adolescents. Journal of American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 48, 643–651. DOI: 10.1097/CHI.0b013e3181a0ab9d___
Minami, T., Davies, D., Tierney, S.C, Bettmann, J., McAward, S.M., Averill, L.A., et al. (2009). Preliminary evidence on the effectiveness of psychological treatments delivered at a university counseling center.Journal of Counseling Psychology, 56, 309–320. DOI: 10.1037/a0015398
Minami, T., & Wampold, B.E. (2008). Adult psychotherapy in the real world. In W.B. Walsh (Ed.),Biennial Review of Counseling Psychology (Vol. I, 27–45). New York: Taylor and Francis.
Minami, T., Wampold, B.E., Serlin, R.C., Hamilton, E., Brown, G.S., & Kircher, J. (2008). Benchmarking the effectiveness of psychotherapy treatment for adult depression in a managed care environment: A preliminary study. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 76, 116–124. DOI: 10.1037/0022–006X.76.1.116
Miranda, J., Bernal, G., Lau, A., Kohn L., Hwang, W.C., & LaFromboise, T., (2005). State of the science on psychosocial interventions for ethnic minorities.Annual Review of Clinical Psychology, 1, 113–142. DOI: 10.1146/annurev.clinpsy.1.102803.143822
Miranda, J., Green, B.L., Krupnick, J.L., Chung, J., Siddique, J., Beslin, T., & Revicki, D. (2006). One-year outcome of a randomized clinical trial treating depression in low-income minority women.Journal of Consulting and Clinical Psychology, 74, 99–111. DOI: 10.1037/0022–006X.74.1.99
Mitte, K. (2005). Meta-analysis of cognitive-behavioral treatments for generalized anxiety disorder: A comparison with pharmacotherapy.Psychological Bulletin, 131, 785–795. DOI: 10.1037/0033–2909.131.5.785
Mitte, K., Noack, P., Steil, R., & Hautzinger, M. (2005). A Meta-analytic review of the efficacy of drug treatment in generalized anxiety disorder.Journal of Clinical Psychopharmacology, 25, 141–150. DOI: 10.1097/01.jcp.0000155821.74832.f9
Nadort, M., Arntz, A., Smit, J.H., Giesen-Bloo, J., Eikelenboom, M., Spinhoven, P., et al. (2009). Implementation of outpatient schema therapy for borderline personality disorder with versus without crisis support by the therapist outside office hours: A randomized trial.Behaviour Research & Therapy, 47, 961–973. DOI: 10.1016/j.brat.2009.07.013
Norcross, J.C. (1990). An eclectic definition of psychotherapy. In J.K. Zeig & W.M. Munion (Eds.),What is psychotherapy? Contemporary perspectives (218–220). San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Norcross, J.C. (Ed.). (2011). Psychotherapy relationships that work: Evidence-based responsiveness (2nd ed). New York: Oxford University Press.
Olkin, R. (1999). What psychotherapists should know about disability. New York: Guilford.
Ollendick, T.H., Jarrett, M.A., Grills-Taquechel, A.E., Hovey, L.D., & Wolff, J.C. (2008). Comorbidity as a predictor and moderator of treatment outcome in youth with anxiety, affective, attention deficit/hyperactivity disorder, and oppositional/conduct disorders.Clinical Psychology Review, 29, 1447–1471. DOI: 10.1016/j.cpr.2008.09.003
Pallak, M.S., Cummings, N.A., Dörken, H., & Henke, C.J. (1995). Effect of mental health treatment on medical costs.Mind/Body Medicine, 1, 7–12.
Paris, J. (2008). Clinical trials of treatment for personality disorders.Psychiatric Clinics of North America, 31, 517–526. DOI:10.1016/j.psc.2008.03.013
Patterson, T. L. (2008). Adjunctive psychosocial therapies for the treatment of schizophrenia. Schizophrenia Research, 100, 108–199. DOI:10.1016/j.schres.2007.12.468
Pavuluri, M.N., Birmaher, B., & Naylor, M.W. (2005). Pediatric bipolar disorder: A review of the past 10 years.Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 44, 846–871. DOI: 10.1097/01.chi.0000170554.23422.c1
Perlman, L.M., Cohen, J.L., Altiere, M.J., Brennan, J.A., Brown, S.R., Mainka, J.B., & Diroff, C.R. (2010). A multidimensional wellness group therapy program for veterans with comorbid psychiatric and medical conditions.Professional Psychology: Research and Practice, 41, 120–127. DOI: 10.1037/a0018800.
Pyne, J.M., Rost, K.M., Farahati, F., Tripathi, S., Smith, J., Williams, D.K., Fortney, J., & Coyne, J.C. (2005). One size fits some: The impact of patient treatment attitudes on the cost-effectiveness of a depression primary-care intervention.Psychological Medicine, 35, 839–854. DOI: 4376A5EC9718E4D852BA
Radnitz, C. L. (Ed.) (2000). Cognitive-behavioral interventions for persons with disabilities. Northvale, NJ: Jason Aronson, Inc.
Rice, C., Zitzelsberger, H., Porch, W., & Ignagni, E. (2005). Creating community across disability and difference.Canadian Woman Studies/Cahiers de la Femme, 24, 187–193.
Roberts, M.C. (Ed.). (2003). Handbook of pediatric psychology. (3rd ed). New York: Guilford.
Robinson, L.A., Berman, J.S., & Neimeyer, R.A. (1990). Psychotherapy for the treatment of depression: A comprehensive review of controlled outcome research. Psychological Bulletin, 108, 20–49. DOI: 10.1037//0033–2909.108.1.30
Rosenthal, R. (1990). How are we doing in soft psychology?American Psychologist, 45, 775–777. DOI: 10.1037//0003–066X.45.6.775
Roy-Byrne, P.P., Sherbourne, C.D., Craske, M.G., Stein, M.B., Katon, W., Sullivan, G., Means-Christensen, A., & Bystritsky, A. (2003). Moving treatment research from clinical trials to the real world.Psychiatric Services, 54, 327–332. DOI: 10.1176/appi.ps.54.3.327
Sexton, T.L., Alexander, J.F., & Mease, A.L. (2003). Levels of evidence for the models and mechanisms of therapeutic change in family and couple therapy. In M.J. Lambert, (Ed.).Bergin and Garfield’s handbook of psychotherapy and behavior change (5th ed., 590–646). New York, NY: John Wiley & Sons.
Sexton, T.L., Robbins, M.S., Hollimon, A.S., Mease, A.L., & Mayorga, C.C. (2003). Efficacy, effectiveness, and change mechanisms in couple and family therapy. In T.L._Sexton, G.R. Weeks, & M.S. Robbins (Eds.),Handbook of family therapy (229–261). New York: Brunner-Routledge.
Shadish, W.R, & Baldwin, S.A. (2003). Meta-analysis of MFT interventions.Journal of Marital and Family Therapy, 29, 547–570. DOI: 10.1111/j.1752–0606.2003.tb01694.x
Shedler, J. (2010). The efficacy of psychodynamic psychotherapy.American Psychologist, 65, 98–109. DOI: 10.1037/a0018378
Shirk, S.R., & Karver, A. (2003). Prediction of treatment outcome from relationship variables in child and adolescent therapy: A meta-analytic review.Journal of Consulting and Clinical Psychology, 71, 452–464. DOI: 10.1037/0022–006X.71.3.452
Smith, L. (2005). Psychotherapy, classicism, and the poor: Conspicuous by their absence.American Psychologist, 60, 687–696. DOI: 10.1037/0003–066X.60.7.687
Smith, L. (2010).Psychology, poverty, and the end of social exclusion: Putting our practice to work. New York, N.Y., US: Teachers College Press.
Smith, M.L., Glass, G.V., & Miller, T.I. (1980).The benefits of psychotherapy. Baltimore, Md.: Johns Hopkins University Press.
Smyth, K.F., Goodman, L., & Glenn, C. (2006). The full-frame approach: A new response to marginalized women left behind by specialized services.American Journal of Orthopsychiatry, 76, 489–502. DOI: 10.1037/0002–9432.76.4.489
Solomon, D. A., Keitner, G. I., Ryan, C. E., Kelley, J., & Miller, I. W. (2008). Preventing recurrence of bipolar I mood episodes and hospitalizations: Family psychotherapy plus pharmacotherapy versus pharmacotherapy alone. Bipolar Disorders, 10, 798–805. DOI:10.1016/j.jad.2006.05.036
Stice, E., Shaw, H., & Marti, C.N. (2006). A meta-analytic review of obesity prevention programs for children and adolescents: The skinny on interventions that work.Psychological Bulletin, 132, 667–691. DOI: 10.1037/0033–2909.132.5.667
Stiles, W.B., Barkham, M., Connell, J., & Mellor-Clark, J. (2008). Responsive regulation of treatment duration in routine practice in United Kingdom primary care settings: Replication in a larger sample.Journal of Consulting and Clinical Psychology, 76, 298–305. DOI: 10.1037/0022–006X.76.2.298
Sue, S., & Lam, A.G. (2002). Cultural and demographic diversity. In: J.C. Norcross (Ed.),Psychotherapy relationships that work: Therapist contributions and responsiveness to patients (401–421). New York, NY, US: Oxford University Press.
Thomas, R., & Zimmer-Gembeck, M.J. (2007). Behavioural outcomes of Parent-Child Interaction Therapy and trip P‑Positive Parenting Program: A review and meta-analysis.Journal of Abnormal Child Psychology, 35, 475–495. DOI: 10.1007/s10802-007‑9104‑9
Tournier, M., Moride, Y., Crott, R., duFort, G.G., Ducruet, T., Tournier, M., et al. (2009). Economic impact of non-persistence to antidepressant therapy in the Quebec community-dwelling elderly population.Journal of Affective Disorders, 115, 160–166. DOI: 10.1016/j.jad.2008.07.004
Vail, S., & Xenakis, N. (2007). Empowering women with chronic, physical disabilities: A pedagogical/experiential group model.Social Work in Health Care, 46, 67–86. DOI: 10.1300/J010v46n01_05
Vasquez, M.J.T. (2007). Cultural difference and the therapeutic alliance: An evidence-based analysis.American Psychologist, 62, 878–886. DOI: 10.1037/0003–066X.62.8.878
Verheul, R., & Herbrink, M. (2007). The efficacy of various modalities of psychotherapy for personality disorders: A systematic review of the evidence and clinical recommendations.International Review of Psychiatry, 19, 25–38. DOI: 10.1080/09540260601095399
Vocks, S., Tuschen-Caffier, B., Pietrowsky, R., Rustenbach, S. J., Kersting, A., & Hertpertz, S. (2010). Meta-analysis of the effectiveness of psychological and pharmacological treatments for binge eating disorder.International Journal of Eating Disorders, 43, 205–217. doi:10.1002/eat.20696
Wales, J.A., Palmer, R.L., & Fairburn, C.G. (2009). Can treatment trial samples be representative? Behaviour Research & Therapy, 47, 893–896. DOI: 10.1016/j.brat.2009.06.019
Walker, C.E. & Roberts, M.D. (Eds.) (2001).Handbook of clinical child psychology. (3rd ed). New York: Wiley.
Walkup, J.T., Albano. L.M., Piacentini, J., Birmaher, B., Compton, S.N., Sherrill, J.T., Ginsburg, G.S., Rynn, M.A., McCracken, J., Waslick, B., Iyengar, S., March, J.S., & Kendall, P.C. (2008). Cognitive behavioral therapy, sertraline, or a combination in childhood anxiety.The New England Journal of Medicine, 359, 2753–2766. DOI: 10.1056/NEJMoa0804633
Wampold, B.E. (2001).The great psychotherapy debate: Model, methods, and findings. Mahwah, N.J.: Lawrence Erlbaum Associates.
Wampold, B.E. (2007). Psychotherapy: The humanistic (and effective) treatment.American Psychologist, 62, 857–873. DOI: 10.1037/0003–066X.62.8.857
Wampold, B.E. (2010).The basic of psychotherapy: An introduction to theory and practice. Washington D.C.: American Psychological Association.
Wampold, B.E., & Brown, G.S. (2005). Estimating therapist variability: A naturalistic study of outcomes in managed care.Journal of Consulting and Clinical Psychology, 73, 914–923. DOI: 0.1037/0022–006X.73.5.914
Weisz, J.R., & Jensen, A.L. (2001). Child and adolescent psychotherapy in research and practice contexts: Review of the evidence and suggestions for improving the field.European Child and Adolescent Psychiatry, 10 (Supplement 1), S12-S18. DOI: 10.1007/s007870170003
Weisz, J.R., Sandler, I.N., Durlak, J.A., & Anton, B.S. (2005). Promoting and protecting youth mental health through evidence-based prevention and treatment. American Psychologist, 60, 628–648. DOI: 10.1037/0003–066X.60.6.628
Whaley, A.L., & Davis, K.E. (2007). Cultural competence and evidence-based practice in mental health services: A complementary perspective.American Psychologist, 62, 563–574. DOI: 10.1037/0003–066X.62.6.563
Wilson, G.T., Grilo, C.M., & Vitousek, K.M. (2007). Psychological treatment of eating disorders. American Psychologist, 62, 199–216. DOI: 10.1037/0003–066X.62.3.199